Het is weer eens tijden geleden dat ik hier een bericht heb geplaatst (alsof iemand dit leest).
Nog twee weken, dan is mijn eerste jaar op het MBO afgelopen. Ik weet nog hoe ik me voelde vorig jaar rond deze tijd. Ik was moedeloos, hopeloos en gebroken. Ik was geslaagd van het VMBO-T. En ik wou twee jaar HAVO doen. Maar ik wou de richting op van scheikunde en biologie. Enfin, alles was gebeurd zoals ik het totaal niet had verwacht. Ik moest me aanmelden voor een MBO-opleiding. Uiteindelijk na het twijfelen tussen laboratorium en apotheek, heb ik toch gekozen voor de apotheek.
Toen heb ik vaak getwijfeld aan me geloof. Of ik dat allemaal wel verdiende. Waarom is dit met mij gebeurd? Ben ik dan zo een slechte persoon? Maar nu besef ik dat al die moeilijkheden in mijn voordeel waren. Ik ben er sterker door geworden. Ik ben er harder dor gaan werken. En bekijk mijn leven meer kritischer. Dit gaat verder dan school. Dit was... Dit is het leven.
En Alhamdullilah. Nu, ik voel me goed. Mijn cijfers zijn hoog. Stage heb ik goed afgerond. De klas waar ik in zit, is leuk.
Dus.
Het is toch wel een beetje goed gekomen.
Ik ben dit schooljaar veranderd als persoon, als dochter, als zus, als student, als burger en het belangrijkste als moslim. Ik ben ruimer gaan denken. Ik ben meer bewuster.
Subhana'Allah. Dit schooljaar ben ik begonnen met het dragen van de 'Abaya. Naar school, naar de bieb, naar de winkel. Overal. Alhamdulilah. Dat Allah mijn hart heeft verlicht.
Ik heb veel gepraat met Allah, hem veel aanbeden. Toen dan. Maar het stomme van mezelf is dat ik Allah alleen herinner wanneer het niet goed met me gaat. En dat moet stoppen.
Insha'Allah Ghair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten